Aan de voet van de bergen van Kabul ligt een oorlogsheld in coma. Naast zijn ziekenbed bidt zijn jonge vrouw elke dag voor zijn herstel. Ondertussen verscheurt de burgeroorlog de stad. De strijders staan op het punt de stad in te nemen.
De vrouw moet vluchten met haar twee kinderen. Ze laat haar echtgenoot achter en wijkt uit naar de andere kant van de stad, in een gesloten huis dat haar tante uitbaat.
Wanneer ze naar haar man terugkeert, wordt ze door een jonge strijder gedwongen met hem de liefde te bedrijven. Verwonderlijk genoeg bloeit ze hierdoor open: ze wordt zich bewust van haar lichaam, en begint openlijk tegen haar man te praten. Ze deelt haar meest intieme herinneringen, verlangens… met hem. De comateuze man wordt buiten zijn wil om zo doende haar "syngué sabour”, haar steen van geduld, een magische steen waaraan men fluisterend alle geheimen, tegenspoed, leed,… kan vertellen. Tot de dag dat de steen uiteen barst.
